رییس اتاق بازرگانی ایران- ارمنستان، یک داشناک تمام عیار است

اخیرا سایت وزین آزاد تریبون اقدام به انتشار خبری در رابطه با سخنان آقای لئون آهارونیان، رییس اتاق بازگانی ایران- ارمنستان کرده است. در این مصاحبه، آهارونیان کوشیده تا با قدرتمند جلوه دادن اقتصاد ورشکسته ارمنستان، سبب توجه بیشتر تجار ایرانی به کشوری شود که در گرداب فقر، افراطی گری و ناامنی فرورفته و حتی قادر به نگاه داشتن اندک جمعیت بومی خود نیست.

نمايشگاه تخصصي ايران در ارمنستان برگزار مي‌شود
تهران،خبرگزاري جمهوري اسلامي ۸۵/۰۶/۰۱ .داخلي.اقتصادي.بازرگاني.اتاق.ارمنستاناتاق مشترك ايران و ارمنستان، نمايشگاه اختصاصي جمهوري اسلامي ايران در زمينه صنعت ساختمان را در كشور ارمنستان برگزار مي‌كند.
"لئون آهارونيان" روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگاران، اظهار داشت:اين نمايشگاه در هفت رشته صنعت ساختماني همچون مصالح ساختماني، بهداشتي، برقي، دكوراسيون‌هاي داخلي و مبلمان و با حضور نزديك به ‪ ۷۰شركت برگزار مي‌شود...به گزارش ايرنا، رييس اتاق مشترك ايران و ارمنستان، ميزان مبادلات تجاري دو كشور را رضايتبخش ارزيابي كرد و گفت: مراودات تجاري دو كشور در سالهاي اخير سير صعودي پيدا كرده و از ‪ ۲۰به ‪ ۲۰۰ميليون دلار رسيده است...وي با بيان اينكه از مجموع ‪ ۲۰۰ميليون دلار مبادلات تجاري ميان دو كشور، ‪ ۱۶۰ميليون دلار به صادرات ايران و تنها ‪ ۴۰ميليون دلار به واردات از ارمنستان اختصاص دارد، افزود: ايران پنجمين شريك تجاري ارمنستان است... وي ادامه داد: كشور ارمنستان نسبت به ساير كشورهاي عضو ‪ CISدر جايگاه خوبي قرار دارد به نحوي كه سال گذشته ‪ ۱۲/۵درصد رشد اقتصادي داشته است.... اقتصام / ‪/ ۱۵۵۸ / ۱۶۰۱


آهارونیان در بخشی از این مصاحبه که از شبکه های سیما نیز پخش شد، با گفتن دروغهای فاحش، کارشناسان مسایل ارمنستان را متحیر کرده است. وی جمعیت ارمنستان را 3.5 میلیون نفر دانسته و قدرت اقتصادی آنرا در میان کشورهای مشترک المنافع 12.5 درصد تخمین زده است.
غیره واقعی بودن این ارقام وقتی اشکار می شود که بدانیم مجله اکونومیست در یکی از شماره های اخیر خود رشد اقتصادی ارمنستان را پایینترین رتبه در میان کشورهای مشترک المنافع دانسته بود: چیزی در حدود 2.1 درصد. این رقم کجا و رقم کذائی آقای آهارونیان کجا!
این درحالی است که جمعیت ارمنستان مطابق نتایج سرشماری رسمی سال 2001، بالغ بر 2.992.000 نفر ذکر شده است که البته با توجه به استراتژیک بودن جمعیت برای این کشور در حال جنگ، مملو از شائبه های سیاسی است. بهتر است بدانیم که مورخین ارامنه را با عنوان صهیونیستهای جهان مسیحیت معرفی می کنند. چرا که داشناکهای ارمنی همانند صهیونیستهای یهودی در تلاشند تا جمعیت پراکنده شده و روبه زوال ارمنی را در جمهوری ارمنستان به عنوان ارض موعود ارامنه جمع کنند!
جمعیت ارمنستان طی سالهای اخیر بدلیل حاکمیت نظام افرطی، جنگ طلب و مستبد داشناکها از یکسو و همچنین فقر، بیکاری و نا امنی از سوی دیگر مدام در حال کاهش بوده است. تذکر این نکته نیز لازم است که به دلیل تشدید بی بندوباری جنسی و حتی رواج وسیع انحرافات اخلاقی، نرخ موالید در ارمنستان قادر به افزایش جمعیت نیست و جمعیت این کشور همچون روسیه سال به سال کمتر می شود.درواقع جمعیت ارامنه در کل جهان در حال کاهش است و در ایران نیز برخلاف ادعاهای ارامنه، به چیزی نزدیک به 45 هزار نفر رسیده است.
کسانی که به ایروان (یعنی اولین و آخرین شهر مهم ارمنستان) سفر کرده اند بخوبی قادر به تشخیص عمق فقر و بی بندوباری جنسی در این کشورند.
از نظر اقتصادی شهر در مرحله نابودی است. ساخت وسازهای جدید محسوس نیستند. اکثریت بناها و راههای مهم ایروان در دوران شوروی ساخته شده است. بسیاری از آنها فرسوده شده اند.
تعداد بناهائی که به دستور کمونیستها،علیه تورکها ساخته شده بسیاری قابل توجه است.دو بنای مهم یادمان کشتار(ادعائی)ارامنه درعثمانی یکی در ایروان و دیگری در سرداراباد همه محصول دوران شوراها است. اساسا به نظر می رسد که روسهای کمونیست در تشویق ارامنه به اتخاذ سیاستهای آنتی تورک مهمترین نقش را ایفا کرده اند. حتی تظاهرات24 آوریل نیز اختراع مسکو است. این تظاهرات از سال 1965 درایروان شروع شد و همه ساله تحت شعار محکومیت امپریالیسم و کاپیتالیسم، با حمایت و مدیریت کمونیستها برگزار گردید.
اما حیرت انگیز اینکه بدانید که ارامنه در حال حاضر بدون کالاهای تورک و حتی موسیقی تورکی و آذربایجانی قادر به زندگی نیستند.
ایروان تنها یک جای دیدنی دارد و آنهم خیابانهای اطراف اوپرای ایروان است، همین وبس. شهرهای دیگر اوضاع بدتری دارند. شما با ورد به این شهرها خواهید پنداشت که زمان متوقف شده و در دوران قرون وسطی هستید. شهر توریستی جرموک اندکی وضع بهتری دارد. همچنین در شهر ییلاقی آشتاراک یک شهرک کوچک توسط شرکتهای ارمنی- آمریکائی ساخته شده است. زندگی کردن در این شهرک کوچک (که هزاران نمونه از آنها در ترکیه و در سواحل دریای مدیرترانه و یا سیاه ساخته شده اند) رویای ارامنه است.
اگر یک توریست نا آگاه، بعد از غروب به محوطه کلیسای تازه تاسیس گریگوری مقدس و یا تپه تفریحی کاسکات برود و از خطرات احتمالی گروههای مافیائی درامان بماند شاهد مناظر رقت انگیزو شرم اوری از بی بندوباری اخلاقی جوانان دختر و پسری خواهد شد که به دلیل ناتوانی در پرداخت هزینه کلوپها و سینماهای جنسی، به فضاهای باز پناه برده اند در آنجا یا مشغول خودفروشی هستند و یا غرق در منجلاب اعتیاد و الکل و قمار!
نمونه های مشابه این قبیل انحرافات و بی بندوباریهای اخلاقی را می توان با مراجعه به محلات ارمنی نشین تهران در اطراف پارک دانشجو، ده متری ارامنه، پل کریمخان و اطراف باشگاه وسیع، محصور و مشکوک آرارات ملاحظه کرد و تاسف خورد.
درجامعه ارمنستان بیکاری دیوانه کننده ای مستولی است و داشناکهای حاکم هر صدای مخالفی را با رگبارگلوله پاسخ می دهند.در چنین کشوری هرگز نمی توان از اقتصاد، هنر، ادبیات، فلسفه و روزنامه نگاری آزاد و بالنده سراغ گرفت.
کشتار تکان دهنده رییس مجلس، نخست وزیر، وزیر خارجه و نمایندگان مجلس ارمنستان در 27 اکتبر 1999میلادی، در داخل صحن مجلس ملی که مخالف سیاستهای اشغالگرایانه کوچاریان در قره باغ بودند خود بسهولت اثبات کننده این امر است که آپارات حکومتی ایروان متشکل از گروهی تروریست افراطی می باشند که برای رسیدن به اهداف خود حاضر به ارتکاب هر جنایتی می باشند.اگر از ارامنه بپرسید که نائیری هونانیان قاتل این همه انسان اکنون کجاست؟! سر تکان می دهند و با تاسف می گویند که در حال حاضر در دفتر ریاست جمهوری مقام ویژه ای دارد!
همین عوامل سبب شده تا بیش از دو میلیون ارمنی در روسیه زندگی کنند. به نظر می رسد که دست کم یک میلیون نفر از این جمعیت مهاجر در حال حاضر از جانب دولت ایروان، جزء امار رسمی جمعیت ارمنستان محسوب میشود. حضور مهاجران ارمنی در روسیه به حدی جدی است که چندی پیش ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در سفرش به ارمنستان به طنز گفته بود: من نیز رییس جمهور نیمی از ارامنه هستم!
اگر وضعیت ارمنستان چنین باشد بی تردید وضعیت مناطق اشغالی قره باغ صد بار بدتر خواهد بود.اساسا قره باغ در ویرانی کامل است. شهرهای اشغالی به حال خود رها شده اند و همه تلاشهای تشویقی دولت در اهدای هزاران مترمربع زمین به پیمانکاران برای ساخت وساز بی نتیجه مانده است. همه از قره باغ فرار میکنند. اما این منطقه اشغالی در حال حاضر تبدیل به بهشت فعالیتهای مافیائی شده است. در این ناحیه درگیری میان گروههای رقیب سیاسی و مافیائی امری عادی است.ازغوکاسیان سرکرده حکومت مبتذل قره باغ گرفته تا معلم بی بضاعتی که به نان شب محتاج است همه در معرض ترور قرار دارند.
ارامنه بارها کوشیده اند تا از شرکتهای خارجی برای سرمایه گذاری در این منطقه دعوت کنند اما عملا این طرح با شکست روبرو شده و جز معدودی از ارامنه داشناک خارجی اقدام به چنین سرمایه گذاریهایی نکرده اند. یکی از این سرمایه گذاران آقای آهارونیان است که در مورد وی در جای خود توضیحات بیشتری خواهیم داد.
توجه به این امر لازم است که هنوز ارامنه قادر به بازسازی ویرانیهای زلزله قدرتمند و مهلک سال 1988 در شهرهای اسپیتاک و گیومری نشده اند. در چنین وضعی آنان چگونه قره باغ را آباد خواهند کرد؟!
ارامنه حتی به سقف خانه ها، چراغهای راهنمائی خیابانها و درختان پارکها و جنگلها نیز رحم نکرده اند. آنها در قره باغ ضرب المثلی دارند:
هر چیز قابل انتقال را می توان فروخت و هر چیز غیر قابل انتقال را می بایست تصرف کرد!
اما برگردیم به اقای آهارونیان رییس اتاق مشترک ایران و ارمنستان وحکایت مختصری از زندگی وی:

لئون آهارونیان کیست؟!
خانواده آهارونیان نخست مقیم شهركراسنودار روسيه بودند.
بدنبال حاکمیت بلشويكها در روسیه و اجرای سیاستهای سخت گیرانه علیه کسانی که مایل به پذیرش تابعیت شوروی نبودند این خانواده ارمنی در سال 1930 به ایران مهاجرت کرد و در روستای هفتوان سلماس ساکن شد. در آن روزگار شهر سلماس، مجروح از جنایتهای خونین ارامنه و اکراد علیه آذربایجانیها بود. بر اساس اظهارات وقایع نویسان متعدد، در این نسل کشی های بیرحمانه صدها هزار نفر از تورکها کشته شدند.
نابسامانی اوضاع منطقه باعث شد تا این خانواده در سال ۱۹۳۷ ميلادي به تهران مهاجرت کند.
پدر خانواده حدود 50 سال قبل كار خود را با تاسيس فروشگاه مواد غذايی آندره، در خيابان وليعصر- بالاتر از چهار راه امير اكرم، شروع كرد. این امر بعدها سبب شد تا شرکت توليد فرآورده هاي گوشتي آندره تاسیس شود. اکنون کارخانه این شرکت در زمينی بمساحت 22000 متر مربع در كمال شهر كرج فعال شده و مجهز به سيستم های مكانيزه توليد، پخت و بسته بندی اتوماتيك گرديده است. این شرکت در حال حاضر تحت نظر لئون آهارونیان اداره می شود.
اما اقای آهارونیان مدیر عامل شرکت حمل و نقل بین المللی موسوم به «ستی» است که در زمنیه حمل محصولات طرح‌های عمرانی و قطعات سنگین و فوق سنگین توسط بوژی و تجهیزات مخصوص بار فرابری کشتیرانی و صدور بلیط هواپیما فعالیت می کند.
آهارونیان به دلیل برخورداری از رانتها و حمایتهای هر دو حکومت پهلوی و اسلامی بسیار ثروتمند شده و تبدیل به یکی از عمده ترین تامین کنندگان منابع مالی داشناکها دست کم در ایران شده است. ذکر این نکته لازم است که درایران همه مراکز دینی، ورزشی و تفریحی ارامنه توسط داشناکها اداره می شود. کوچکترین سرپیچی از فرمان سرکردگان داشناک می تواند سبب عزل مسئولین آنها، حتی در حد سراسقف ارامنه شود.
بیش از 90 درصد از کارمندان دو شرکت مذکور از ریاست خود بسیار ناراضی هستند و دست کم دوبار تا مرز اعتصاب پیش رفته اند که با توبیخ و اخراج از کارمواجه شده اند.
اما آهارونیان درآمد بادآورده شرکتهای مذکور را از ایران خارج می کند. تقویت داشناکها یکی از اساسیترین اقدامات وی در ایران و ارمنستان و حتی در شمال لبنان است.
فرزندان وی مشغول حیف و میل اموال خانوادگی در ارمنستان و آمریکا هستند. همه می دانند که دختر وی چندی پیش در ارمنستان به دلیل افراط در الکل و مواد مخدر فوت کرده است.
در چنین شرایطی مشخص نیست که چرا مسئولین جمهوری اسلامی پذیرفته اند که یک داشناک تمام عیار، ریاست اتاق مشترک بازرگانی ایران و ارمنستان را داشته باشد؟!